Όταν στη μέση ξεπροβαίνεις
και κυματίζεις γαλανή
χίλιες ελπίδες ανασταίνεις
κι έχεις την πιο γλυκιά μορφή.

Κι όταν με χάρη κατεβαίνεις
και το κοντάρι σου φιλείς
στους στοχασμούς μας μέσα μπαίνεις
και με τους πόθους μας μιλείς.

Όταν τ’ αγέρι σε ψηλώνει
και κάθε άκρη σου φιλεί
είν’ ο σταυρός μας που σ’ ενώνει
με τη βοήθεια την τρανή.

Κι όταν γαλήνη σε διπλώνει
κι ακουμπισμένη μας θωρείς
δόξα παλιά σε στεφανώνει
και δόξα νέα καρτερείς.

Όταν στη μέση ξεπροβαίνεις
και κυματίζεις γαλανή
χίλιες ελπίδες ανασταίνεις
κι έχεις την πιο γλυκιά μορφή.