Έναν καιρό και μια φορά
ήτανε ένα παραμύθι
που 'λεγε αλήθεια μοναχά
το λέω εγώ κι ας μη σας πείθει

Για μια πριγκίπισσα ξανθιά
μας έλεγε το παραμύθι,
μ' ωραία μάτια και μαλιά.
Α! Είχε και μεγάλα στήθη

Μια μάγισσα τη ζήλεψε,
της έδωσε να φάει βελόνια
κι αυτή η χαζή τα έφαγε
κι αποκοιμήθηκε για χρόνια

Μια μέρα, όμως, έφτασε
στο κάστρο ένας ψηλός ιππότης
μ' ωραία, μακριά μαλλιά.
Α! Ήταν και μεγάλος πότης

Ένα φιλί της έδωσε
κι αμέσως η ξανθιά ηγέρθη.
Όμως δεν τον παντρεύτηκε
γιατί υστερούσε στα μεγέθη

Αχ, βρε πουτάνα εσύ ζωή
και παλιοκοινωνία μαύρη,
πότε θα έρθει η μέρα αυτή
που δεν θα χαίρονται οι κάφροι;