Ο χώρος μύριζε τσιγάρο χτεσινό
τασάκι ξέχειλο, μισές κουβέντες,
ποτήρι μισό, τραπέζι γεμάτο
με τ' αποφάγια των εξομολογήσεων.
Νύχτωνε αυγή μ' ένα φεγγάρι
ανυπόμονο για περιπολία.
Ζητούσε τον καφέ πρωί, το βράδυ το φαρμάκι,
κι ερχότανε ανάσκελα η μέρα ιδρωμένη
να αρθοίσει στο κατάστιχο κατάρες σαν ευχές.
Χρόνια και χρόνια θήτεψε
στων γεγονότων τη διπλογραφία,
στων συμψηφισμών την απεικόνιση,
μα η ζωή του μια σκιά
γλιστρά ανάμεσα στις στήλες των πράξεων.