Το νερό λιγοστεύει ׄ το τραβάμε με κόπο
απ’ τα βαθιά πηγάδια των νεκρών.
Δίπλα μου ένα μικρό παιδί προσπαθεί
μάταια να ξεκολλήσει από τη λάσπη
το ετοιμοθάνατο γαϊδουράκι του.
Φτωχές γυναικούλες ντυμένες
με τα μαύρα ρούχα της εξόδου,
ζυμώνουν με σκληρό χώμα τα ψωμάκια τους
και περιμένουν το θαύμα.
Δίνουν για άλλη μια φορά τον οβολό τους
και φεύγουν κλαίγοντας.
Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να πω.
Καταγράφω απλώς αυτές τις τελευταίες εικόνες.
Αύριο θα βάλω φωτιά στις λέξεις
και θα ταφώ μαζί τους
στα ερείπια αυτού του ποιήματος