Μα ό,τι αργούσε δικό μου
δική σου χαρά θα γίνει
τώρα που φέρνει η στροφή
πινελιές τα ελάφια
τα χρόνια υγρά
στο χρυσό μονοπάτι
Αχ κουρασμένο χέρι
τέτοια άνοιξη περίμενες
Φίλοι και ξένοι σου κράτησαν
χρώματα να σύρεις χορό
κι ο κούκος το πρώτο κελάηδημα
να σε ξεβγάλει
Φλέβα που ξέκοψε άξαφνα
κι άνοιξε το αίμα
να μπούνε κι άλλες φωνές
στο τραγούδι που γράφεις
κι άλλοι θα γράψουν για σένα
πάντα γραμμένο θα είναι

Κάτω απ’ τις λέξεις κοιμούνται
οι τρομερές ώρες
Μαύρο που ανοίγεται
αργά στη γύρη
πριν κόψει ο άνεμος
μ’ ένα φιλί
τους δείχτες
κι αλλάξουν στόμα
τόσα τραγούδια