Ένα χαρτί τσαλακωμένο η ζωή μου
φλόγα που τόλμησε ν' ανάψει στο βοριά,
μια συναυλία μεσ' το κέντρο της ερήμου,
μια λεωφόρος που δε βγάζει πουθενά.

Πάνω στην ώρα που 'χαν όλα σκοτεινιάσει
ήρθες εσύ σαν αστραπή στον ουρανό
κι εκεί που νόμιζα πως όλα τα 'χω χάσει
βρήκα κοντά σου ένα λόγο για να ζω

Να μ' αγαπάς, και να θυμάσαι
ψυχή και σώμα, δική μου θα 'σαι.
Να μ' αγαπάς, να με προσέχεις
κι όσο μπορείς, να με αντέχεις.

Ένα ποτήρι η καρδιά μου ραγισμένο,
πιώμα, ξενύχτι και παράνομα φιλιά.
Χρόνια στην άκρη της αβύσσου περιμένω
μήπως για πάρτη μου ανοίξει μια αγκαλιά.

Να μ' αγαπάς, και να θυμάσαι
ψυχή και σώμα, δική μου θα 'σαι.
Να μ' αγαπάς, να με προσέχεις
κι όσο μπορείς, να με αντέχεις.