Ένα πρωί, πρωί γυαλί
ξημέρωνε σαν Κυριακή.
Πώς πέρασαν τα όνειρα
και γίναν όλα γνώριμα.

Απ΄τα μάτια σου κρατιέμαι
απ΄τα μάτια σου να δω
άλλους δρόμους, άλλους κόσμους,
τον παλιό μου εαυτό.

Θέλω πίσω τη ζωή μου
κι αν υπάρχει γυρισμός
θα γυρίσω να τα ζήσω όλα αλλιώς.

Άνθρωποι μικροί, μεγάλες σκιές.
Είχες πει πως θα’ρθεις πάλι χθες
πιο πέρα από τα όνειρα
πιο πέρα από τα γνώριμα.

Απ΄τα μάτια σου κρατιέμαι
απ΄τα μάτια σου να δω
άλλους δρόμους, άλλους κόσμους,
τον παλιό μου εαυτό.

Θέλω πίσω τη ζωή μου
κι αν υπάρχει γυρισμός
θα γυρίσω να τα ζήσω όλα αλλιώς.