Το Λενιώ δεν έχει πια σκονισμένα γόνατα
τα μαλλάκια της δεν είναι αχτένιστα
στα χειλάκια της δεν υπάρχουν λεκέδες σοκολάτας
δεν μπλέκει ανεπιτήδευτα τα χεράκια της
δε χορεύει σα νεράιδα
δεν κλέβει πια το γλυκό της γιαγιάς
ούτε βλέπουμε τα λειψά της δοντάκια όπως τότε
που έκοβε και μας μοίραζε το θεϊκό χαμόγελο της

Το Λενιώ πήγε πανεπιστήμιο
έμαθε πολεμικές τέχνες και πάει γυμναστήριο
έχει σημαντικό πόστο σε μια σπουδαία επιχείρηση
οδηγεί κι αισχρολογεί
κι όποτε ανέβει στο χωριό
όλοι σταυροκοπιούνται και θαυμάζουν:
«Βρε, το Λενιώ είναι αυτό; πώς μεγάλωσε έτσι;
Σωστός άντρας έγινε»