Ο ποιητής δε γεννιέται ούτε γίνεται
Σε μια στράτα απερίγραπτης ομορφιάς
αναζητά την έμπνευση και τη βελτίωσή του
Μια στράτα που δεν είναι παντού πλατιά:
Σε κάποιο σημείο στενεύει
απ’ την οροσειρά της αλαζονείας
και το πέλαγο της ματαιοδοξίας...
Και νάτος μες στο πλήθος
Ανάμεσα σ’ έναν πολιτικάντη, έναν εργάτη
ένα ληστή, έναν έμπορο, ένα δάσκαλο,
δεν ξεχωρίζει. Ή ξεχωρίζει όταν σε κοιτάξει

Γίνεται τότε παραμυθάς υπέροχος
αλλού πτυσσόμενος αλλού συμπυκνωμένος
μοιράζοντας τα ποιήματα του αντίδωρα