Τέλος οι αναπτήρες.
Όλα με σπίρτο στο εξής:
τα καντήλια των νεκρών,
τα τσιγάρα των περαστικών.

Στο άναμμα, θα έρχονται συχνότερα στη μνήμη
φούρνοι, ευχές, γλέντια παλιά
έγνοιες της μάνας –
τι θα φάμε, πώς θα ζεσταθούμε.

Κέδρων και πεύκων μυρωδιές
κουβέντα θα μου πιάνουν.
Φωνές αγαπημένες
θα θυμούνται τ’ όνομά μου

μες στην αιθάλη του μυαλού
που μπουσουλώντας όλα τα σκεπάζει.