Περιποιημένος κύριος και αρχοντικό το ύφος
Που να κολλήσει σύφιλη και να τον βρει ο τύφος
Κοιτούσε και κατέκρινε όποιον μπροστά περνούσε
Για ό,τι και να έκανε ό,τι και να φορούσε

Περιποιημένη κι η κυρά και ακριβό τ’ αμάξι
Τα πάντα του βρομούσανε όπου και να κοιτάξει
Την γκρίνια είχε αδερφή και μάνα τη μιζέρια
Και φίλους είχε τα λεφτά που κράταγε στα χέρια

Κι εγώ παιδί ευγενικό με ανατροφή και τρόπους
που με το σεις και με το σας μιλάω στους ανθρώπους
στον κύριο αποκρίθηκα πως «ό,τι και να κάνεις»
όπως εγώ έτσι κι εσύ μια μέρα θα πεθάνεις.