Πάλι έπεσε το βράδυ,
το μυαλό παίρνει φωτιά,
με πεθαίνει μια γυναίκα
που ’ναι σκέτη πυρκαγιά.
Τραγουδώντας μού ανάβει
τον καημό και το σεβντά,
κι η φωνή της με πηγαίνει
σε Ανατολή μεριά.

Όλα τα λεφτά λουλούδια
στη δικιά της αγκαλιά.
Είναι κούκλα και τ’ αξίζει,
αχ, δε μοιάζει με καμιά.

Όλα τα λουλούδια δίνω
για τα μάτια της τα δυο.
Τίποτ’ άλλο δε ζητάω,
μόνο να την ξαναδώ.
Το κορμάκι της, θεέ μου,
το ποθείς, το λαχταράς.
Για τα μάτια της προβλέπω
πως θα γίνει σαματάς.