Φεύγει κι απόψε το ξημέρωμα σκυφτό
να συναντήσει τα όνειρά μας τα μεγάλα.
Κοιμήσου τώρα, θα περάσει και αυτό
όπως περάσαν στη ζωή μας κι όλα τ’ άλλα.

Σ’ έχω χάσει πια κι είν’ αυτό το λίγο
που μου λείπει μάτια μου να ‘χω σιγουριά.
Σ’ έχω χάσει πια, πες το μου να φύγω,
από εδώ που γέμισα στους καιρούς σκουριά.

Σβήνουν οι λάμπες το ξημέρωμα νωρίς,
μα δε χαράζει όπως παλιά, μα δε χαράζει.
Ψάχνεις το μέλλον σου αλλού και απορείς
τί να διαλέξεις στο εξής και πού σε βγάζει.

Σ’ έχω χάσει πια κι είν’ αυτό το λίγο
που μου λείπει μάτια μου να ‘χω σιγουριά.
Σ’ έχω χάσει πια, πες το μου να φύγω,
από εδώ που γέμισα στους καιρούς σκουριά.