Για να νοσταλγήσεις
να μιλάς
η γλώσσα στιγματίζει
ακόμα και βουνό

Για να ζωγραφίσεις την ανάμνηση
να στέλνεις φύλλα
χωράνε έναν άνθρωπο
ακόμα και όρθιο

Για να ξετυλίξεις τα οστά
να απελευθερώσεις τα μάτια
αφού τα μάτια επιπλέουν
ακόμα και στη θάλασσα

Στην άδεια πόλη
τσακώνεις και τσακώνεσαι
σε δυο αγκράφες
ακόμα κι αν είναι
γεμάτες τον κόσμο

Τα ζεύγη χεριών
υπερκαλύπτουν ακόμα και
την απόσταση
καπνά Αγρινίου
μόλυνση της Αθήνας

Και λίγο το μακριά
και λίγο το μακρύτερα

Πάμε στον Θεό
ακόμα και
κυλώντας