Μοιάζει παραμύθι όλο αυτό που ζούμε
και δεν περιγράφεται με λόγια ότι κι αν πούμε,
είναι λες και βγήκες από τα όνειρα μου
έχεις φέρει μαζί σου αγάπη και φως.

Πως να το πιστέψω είναι τόσο μαγικό
σαν να ζούμε στον πλανήτη μόνο εσύ κι εγώ,
μ’ αγκαλιάζεις και νοιώθω να τρέμει η καρδιά
με κοιτάζεις και λιώνω με μια σου ματιά.

Το δικό μου οξυγόνο είσαι μόνο εσύ
το δικό μου οξυγόνο ένα σου φιλί,
το δικό μας ταξίδι το λένε ζωή
κολλημένα τα χείλη χωρίς αναπνοή.

Ήθελα τον έρωτα καιρό να ζήσω
τελικά δεν ζούσα πριν να σε γνωρίσω,
χάνομαι στο βλέμμα σου και δεν με νοιάζει
τι μέρα, τι ώρα, ο κόσμος, ο καιρός.

Πως να το πιστέψω είναι τόσο μαγικό
σαν να ζούμε στον πλανήτη μόνο εσύ κι εγώ,
μ’ αγκαλιάζεις και νοιώθω να τρέμει η καρδιά
με κοιτάζεις και λιώνω με μια σου ματιά.

Το δικό μου οξυγόνο είσαι μόνο εσύ
το δικό μου οξυγόνο ένα σου φιλί,
το δικό μας ταξίδι το λένε ζωή
κολλημένα τα χείλη χωρίς αναπνοή.