Και η πανσέληνος έσταζε
τις τριάντα της σελίδες
και το σπίτι άδειο ισορροπούσε
στην πλάτη μιας γάτας
από εκείνες που τρώνε
ασβεστωμένα ξωκλήσια
και τα έπιπλα φυτεμένα
στις εφτά γωνιές του κόσμου
σα θαύματα
κι η γάτα ακύμαντη
ράγιζε το τρίχωμα της
ανοίγοντας σε ρίγες
το ουράνιο τόξο

στο προσκεφάλι