Είμαστε το άθροισμα των οστών μας
ένα μαχαίρι θαμμένο στο χώμα
μια νάρκη στα ανοιχτά
το αφημένο κόκκαλο
περιμένοντας κάποιο σκύλο
ένας ήλιος κρυμμένος
κάτω από κάποιο τραπέζι
ένα δάκρυ στη μύτη μιας βελόνας
ένα σμάρι μύγες φιλοτεχνημένο σε κοπάδι
το νερό που αναλύεται στη θάλασσα
τόποι σε ενότητες

Στον τόπο του
κατέρρεαν τα γίδια
και λύνονταν τα χελιδόνια.
Κάθε πρωί
σκαρφιζόταν μια κηδεία
στην σχισμή
μεταξύ ουρανού και θάλασσας
περιφέροντας διαμάντια
οριζόντια στο επίπεδο

Σκάλιζε κάποιον άλλο τόπο
στα κενά και τα διαλείμματα
των καλωδίων
στη σιγαλιά των ανεμιστήρων τσέπης
σε ασπόνδυλες στιγμές
στη μηχανική ακρίβεια του κύματος
και στο σκοτάδι
του ενός τόπου και του άλλου
όπου όλοι μοιάζουν ίδιοι

εκείνον δηλαδή,
που λέγαμε πατρίδα

καθώς καβαλούσαμε
τον ουρανό