Τα δάκρυα μου θάλασσα
και ποιος θα μου το στείλει,
για τέτοια δάκρυα πολλά
τόσο φαρδύ μαντίλι.

Που να το βρω, που να το βρω
για πόνο και για σπαραγμό,
για πόνο και για σπαραγμό,
για δάκρυα μαντίλι,
που να το βρω που να το βρω
και ποιος να μου το στείλει.

Μονάχα για παράπονα
τα' χω τα δυο μου χείλη,
δικός μου είναι ο στεναγμός
που ακούγεται το δείλι.

Που να το βρω, που να το βρω
για πόνο και για σπαραγμό,
για πόνο και για σπαραγμό,
για δάκρυα μαντίλι,
που να το βρω που να το βρω
και ποιος να μου το στείλει.