Τη μέρα δεν κυκλοφορώ
βγαίνω το βράδυ βράδυ
θέλω να είμαι μόνος μου
ν’ απλώνεται ο πόνος μου
στης νύχτας το σκοτάδι.

Όταν αργοπέφτει η νύχτα
και σκοτεινιάζει το βουνό
τότε ελεύθερα εγώ κλαίω
αχ, τότε ελευθέρα πονώ.

Εγώ περνάω στη ζωή
ένα μεγάλο δράμα
για αυτό ζητώ τη μοναξιά
όπου ταιριάζει στην καρδιά
και στο δικό μου κλάμα.

Όταν αργοπέφτει η νύχτα
και σκοτεινιάζει το βουνό
τότε ελεύθερα εγώ κλαίω
αχ, τότε ελευθέρα πονώ.

Όταν παλεύει η καρδιά
μ’ ένα μεγάλο πόνο
όλα της φαίνονται βαριά
και μια σταλιά παρηγοριά
στη νύχτα βρίσκει μόνο.

Όταν αργοπέφτει η νύχτα
και σκοτεινιάζει το βουνό
τότε ελεύθερα εγώ κλαίω
αχ, τότε ελευθέρα πονώ.