Ο άνθρωπος τελικά τα κατάφερε μέσω των μηχανών.

Ιερό βιβλίο απ’ την ανάποδη,

μεταμοντέρνα ποιητική αποκάλυψη, μετα-έπος.

περιβάλλομαι από δρόμους νερό

τον ηλεκτρισμό και τον άνεμο.

μία δύσπνοια με κουράζει

να στέκομαι απέναντι από τον εαυτό μου.

το μόνο βέβαιο

ότι δεν μπορώ να γίνω αόρατος

ούτε από τον εαυτό μου.

κλείσε την μουσική

προσπαθώ να βάλω ξανά στέγη σε μία εκκλησία.

τίποτα δεν είναι αρκετό για κανέναν.

Οι άγγελοι ανήκουν στη σιωπή του ονόματος που αναγγέλλουν.

τα δάχτυλα αγγίζουν πληγές

σπασμένα μπουκάλια.

οι γονείς μου κάθονται μερικά τραπέζια

πιο πίσω κοντά στην τζαμαρία.

και στην τσέπη μου δεν έχω μαντείας χαρτιά.

και δεν υπάρχει τίποτα το χειρότερο

κουφός απέναντι στις σειρήνες της ποίησης.

η σιωπή έχει το χρώμα της σιωπής

με την φωνή να πέφτει

σαν ένα παλιό κλειδί

στην είσοδο ή στον ακάλυπτο.

και ξέρω

τόσο απλά σαν δάκρυα που άνθισαν

ένα τίποτα.