Εγώ είμαι της οργής παιδί
και της κατάρας γέννα,
ότι αγαπώ μαραίνεται
κι ότι μισώ θεριεύει,
η γρουσουζιά με κυνηγά
κι η μοίρα με παιδεύει.

Πίσω απ’ τον ήλιο εγώ θα πάω
κανείς για μένα να μη ρωτάει
και για κανένα να μη ρωτάω.

Κι εσύ που λες πως μ’ αγαπάς
καλύτερα να φύγεις,
φύγε γιατί απ’ τα μάτια σου
πικρό το δάκρυ στάξει,
προτού μου πεις πως μ’ αγαπάς
κι η μάνα σου σε κλάψει.

Πίσω απ’ τον ήλιο εγώ θα πάω
κανείς για μένα να μη ρωτάει
και για κανένα να μη ρωτάω.