Έκανα Πάσχα μοναχιά,
ήμουν σε καραντίνα,
τη μέρα ήμουν έρμαιο,
τη νύχτα Μπουμπουλίνα.

Είμαι στην άκρη του γιαλού
παρέα με τον Ήλιο,
αέρα από την Αμοργό
κι αγάπη πως να στείλω;

Η Φύση πάντοτε θ’ ανθεί
εγώ ότι κι αν κάνω,
μα περιμένω να σε δω,
μια αγκάλη να σε πάρω.

Όταν τελειώσουν όλα αυτά,
μη γίνουμε δυο ξένοι,
αγώνας είναι η ζωή
και κράτα μου το χέρι.