Παγιδευμένος στον ιστό της λογικής
αυτής που λάθος τα σωστά μόνο ερμηνεύει
λύτης αδύνατος μιας τέχνης μαγικής
μέσα από αινίγματα τις λύσεις ζητιανεύει

παγιδευμένος στον ιστό του εαυτού
αυτού που το αύριο με δάκρυα έχει υφάνει
κρατά στη τσέπη δύο όνειρα για ατού
και τα σκορπάει όταν πιάσει άλλο λιμάνι

περιπλανήθηκα ανάμεσα σε ανθρώπους
και είδα τα πρόσωπα που φόραγαν για μάσκες
μοιάζαν τα βλέμματα με μαρασμένους τόπους
τα όνειρά τους με φουρτούνες και εφιάλτες

περιπλανήθηκα σε θάλασσα και αέρα
μέσα στη γη θαμμένη είχα την κραυγή μου
όσα με καίγαν νύχτα ύφαινα και μέρα
και τα φορούσα πανοπλία στο κορμί μου

περιπλανήθηκα και γνώρισα διαβόλους
λάτρεψα αγγέλους, ερωτεύτηκα δεσμώτες
σαν τα πουκάμισα αλλάζανε τους ρόλους
στο ναρκοπέδιο της ζωής τους κόβαν βόλτες

παγιδευμένος στον ιστό αναπολώ
ποιάν ασυνείδητη συνείδηση φοβάμαι
η προδοσία κερασμένη με φιλί
μονάχα τότε δε θυμάμαι να φοβαμαι