Λάσπη
Κι ένας ουρανός μελάνη
Ναι
Κάτι χάνεται αργά
Μα δεν το ξέρω
Ή ξέρω και δεν καταλαβαίνω
Ή καταλαβαίνω χωρίς παραδοχή

Μουγκρίζει το λεωφορείο στην πρωινή βροχή

Αλλά κάτι χάνεται σταθερά
Από τετράγωνο σε τετράγωνο
Από στάση σε στάση
Από τη μια λέξη στην άλλη
Ο χρόνος γλυκόπικρος πολτός
Δεν ραγίζει και ρέει

Πεζοδρόμια φεύγουν μάντρες βουλιάζουν

Τι σημαίνει
Δαμάζω τον καιρό
Όταν αυτό που μένει
Είναι φως πρωινό παγωμένο σαν κρύσταλλο
Και κάποιες λέξεις στα δόντια

Τι σημαίνει
Η δική μου άρνηση κι η δική σας παραδοχή