Τα χρόνια μου ακίνητα
κορνάρουν τ’ αυτοκίνητα
και κάνουν πίσω.

Τα βράδια μου τα άγονα
στης πόλης τα τετράγωνα
δεν μπόρεσα να σ’ εντοπίσω.

Οξυγόνο, οξυγόνο
δώσ’ μου την ανάσα σου.
Οξυγόνο κάνω φόνο
μόνο για τα μάτια σου.

Οξυγόνο παίρνω μόνο
από την αγάπη σου.
οξυγόνο και σκοτώνω
όσους θες για πάρτη σου.

Της πόλης τα συνθήματα
με γράφουνε στα θύματα
χωρίς εσένα.

Στους δρόμους τα μεγάφωνα
με κράζουνε παράφωνα
που έρχομαι κι ας είσαι ψέμα.