Κακός χαμός θα γίνονταν
για μια ματιά της μόνο
που έριξε αυθόρμητα
και άρχισε τον πόνο

τον πόνο τον αγιάτρευτο
τον πόνο τον μεγάλο
πού όσοι τον περάσανε
άλλο, δε θέλουν άλλο

«κοίτα να βλέπεις χαμηλά»
ήταν ρητή η παραγγελιά…
όμως δεν την υπάκουσε
το έθιμο παράκουσε

Δικό της βλέμμα είν’ αυτό
όπου θέλει το ρίχνει
δικαίωμά της είναι αυτό,
αυτό που θέλει να κάνει

Μπορεί αυτά να πει κανείς
και να το δικαιολογήσει
όμως δε δύναται κανείς
σαφώς να το στηρίζει…

Γιατί εάν κάποιον τον κοιτάς
ενδιαφέρον δείχνεις
κι αντίστροφα αν δεν κοιτάς
αδιαφορείς και φεύγεις

Αυτό ήτανε το έθιμο
κι αυτό εδώ έχει μείνει
και για το μέλλον δεν μιλώ
δεν ξέρω τι θα γίνει…

Αυτή λοιπόν τον κοίταξε
κι εκείνος αυτό το είδε
τα μάτια συναντήθηκαν
κι αυτό δεν το αρνήθηκαν

Μήνυμα τα μάτια άλλαξαν
που και οι δυο καλά κατάλαβαν,
«πως θέλουν να τα πούνε
οι δυο τους να βρεθούνε»

Κρυφό το μήνυμα δε στείλαν
Χίλιοι «καλοί» το είδαν
και με τα λίγα τα πολλά
με στόμφο αναρωτηθήκαν

Τι κοινωνία είναι αυτή;
και τι θα πει ο κόσμος;
όποιος την βέρα του φορεί
μόνος, δεν είναι μόνος!

Όποια την βέρα της φορεί
μόνη, δεν είναι μόνη!
Κι όποιος αυτά τα παραβεί
τον περιμένουν πόνοι!

Αυτά οι «καλοί» προφήτεψαν
κι αυτά πήγαν και βγήκαν
Στο ξύλο τους επλάκωσαν
και δεν τους λυπηθήκαν…

Απ’ τα παθήματα αυτά
γινήκανε τραγούδια
καψούρικα τα λεν’ αλλού
πολύ αγαπηθήκαν

Ένας είναι ο έρωτας
και όλους τους χτυπάει
όποτε θέλει αυτός
κανέναν δεν ρωτάει

Αυτός είναι που τραγουδά
αυτός και που τα γράφει,
τα λόγια τα ερωτικά
και τα στιχάκια θα `βρει

Εμείς οι αποδέλοιποι
αυτά που είπε λέμε
καμιά φορά γελώντας τα
και κάθε πότε κλαίμε.