Αν υπάρχεις είναι γιατί έχεις λησμονηθεί.
Κι ο ουρανός το καλοκαίρι κι η ξαφνική βροχή
η σχεδόν τυχαία επίπλωση στο δωμάτιο
συμμετέχουν στη μετάθεση του χρόνου
μαζί με τη φωτογραφία της μορφής σου
και το χαμόγελό σου τώρα ένα αίνιγμα
από το βυθό της παντοτινής θάλασσας.

Αν υπάρχεις είναι γιατί έχεις λησμονηθεί.

Με τη βροχή γίνομαι εσωστρεφής
και μόλις προσέχω
το σκουλήκι που ανεβαίνει
με μικρούς κυματισμούς στον τοίχο
και το χαμόγελό σου αίνιγμα φωτός
μόλις προσέχω κι υποπτεύομαι
τις απώλειες
που ήδη σωρεύονται σε συμπαγή γρανίτη
ενώ το σκουλήκι τυφλά
ευσυνείδητα
αναζητά την είσοδο του επερχόμενου χρόνου
που κάπου υπάρχει
να τελειώσει το έργο του.