Μια φωνή

πού διασχίζει τον Μύθο

την `Ιστορία τους αιώνες,

κινούμενη αέναα στο παρόν.

Εκλαμβάνεται από τούς ανθρώπους

ώς τροφή

ώς είκόνα

ώς ένδυμα

ώς κατεύθυνση

ώς καθρέφτης

ώς νόημα.

Αλλά ποτέ ποτέ

ως αυτό πού πραγματικά

είναι:

Μια φωνή.

Γυμνή.

Που αναπνέει.

Εκφερόμενη από ένα

ένσαρκο,

έμφυλο σώμα.

Βροτό.

Χρονικό σώμα.

Μια φωνή πού έναρθρα

καλεί,

κάθε φορά,

εσένα

(γνωρίζοντας σιωπηλά το όνομά σου).