Ο «ποιητής» καθόταν για πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή,
αλλά δεν έγραφε ούτε λέξη στο λευκό ηλεκτρονικό χαρτί που
στεκόταν απέναντι του. Αυτό το σκηνικό επαναλαμβανόταν για
μέρες τώρα. Καθόταν, φαινόταν πως σκεφτόταν, ίσως και να ήταν αφηρημένος. Το γεγονός είναι πως ούτε λέξη δεν έγραφε.

Τώρα, κάπου μεταξύ του χθες και του αύριο, ενώ το ρολόι στον
υπολογιστή έδειχνε ήδη 00:01 κάτι τον ταρακούνησε, κάποιο μήνυμα
του έστελναν τα τρία μηδενικά και ο αριθμός ένα ήταν σαν να έπαιζε
το πιστόλι του αφέτη, ξεκινούσε το χρονόμετρο και αυτός στεκόταν
στη γραμμή της εκκίνησης, για να λάβει μέρος στον «αγώνα».

«Ναι, ξεκινάμε», σκέφτηκε, αλλά… πάλι δείλιασε. «Τι να
γράψω, δε μου κατεβαίνει καμιά ιδέα, που να με συνεπαίρνει».

Εκεί που δεν είχε τι να γράψει, άρχισαν να εμφανίζονται
δειλά δειλά οι πρώτες λέξεις στην οθόνη, άρχιζε ένας διάλογος με το ηλεκτρονικό χαρτί που στεκόταν απέναντι του.

– Τι σε απασχολεί; τον ρωτά. Έχει τόσες μέρες που κάθεσαι
εδώ και δε μου χάρισες ούτε με μια λέξη.

-Δεν βρίσκω τίποτα που να με συγκινεί για να το γράψω.
Όλα μου φαίνονται ίδια. Έκλεισε αυτό το παράθυρο που είχα στο
μυαλό και έμπαινε μέσα στο κεφάλι μου αυτή η διαφορετική ματιά
που έβλεπα τα πράγματα. Τώρα τίποτα, απάντησε ο ποιητής.

-Γιατί τώρα τίποτα, τι έγινε; ρώτησε το ηλεκτρονικό χαρτί
προσπαθώντας να κρύψει την ικανοποίησή του που άρχισε να του
αποσπά λέξεις, οι οποίες γίνονταν προτάσεις και έντυναν το έως
πριν λίγο γυμνό κορμί του.

– Φοβάμαι, φοβάμαι πως παραδόθηκα στη βουή του κόσμου.
Φοβάμαι πως αυτή η σιωπή μου είναι το κύκνειο άσμα του ποιητή.

Περνά η ώρα, το ρολόι στον υπολογιστή δείχνει τώρα 00:51 και ο
διάλογος σταμάτησε εδώ και αρκετά λεπτά. Φοβόταν και το ηλεκτρονικό
χαρτί να συνεχίσει την κουβέντα. Έτσι όπως τον έβλεπε να βυθίζεται στη σιωπή του γνώριζε πως δεν το είχε και πολύ να πατήσει το «delete»
και να το ξεγυμνώσει πάλι.

Όλα τέλειωσαν στις 01:31 γυρνώντας την πλάτη ο ένας στον άλλο.
Το ηλεκτρονικό χαρτί πήρε τον τίτλο «παράλογος διάλογος» και έγινε
«save» στο «folder», ημιτελές. Και ο ποιητής πήγε και κοιμήθηκε ανήσυχος.