Με το κεφάλι σκυφτό
κοιτάω τη φωτογραφία
μ’ εσένα
στο νέο σου σπίτι
στη Γερμανία
ύστερα πάλι
σε μια αδέξια στροφή
στον καθρέφτη κοιτώ
το πρόσωπο
τον γερασμένο εαυτό μου
φώτα που αντανακλούν
της πόλης την εγχώρια εξορία
ενώ ένας αέρας εχθρικός
φέρνει την κάπνα
από τις πέρα γειτονιές
και τ’ αναδασωτέα,
αχ, κι εγώ που κάποτε
γεννήθηκα
με όνειρα τρελά
στην ποίηση πια αναζητώ
τη σωτηρία
αφού η κόκκινη
που ονειρεύτηκα φωτιά
τα σπίτια καίει των φτωχών
αντί την εξουσία.