Στον τραγικό χορό του ήλιου παρορμητικά σε ακολούθησα
Ευθεία τραβώντας γραμμή στα σύννεφα του πεπρωμένου.
Με υψωμένες ύστερα πίναμε γροθιές
τη ζωή που μας χρωστούσαν
Βαφόμαστε με χρώματα της βροχής και της ομίχλης
Όχι για να κρύψουμε τις ατέλειες μα τα χαμόγελό μας
Καθώς στης θάλασσας της στιλπνή επιφάνεια
Καθρεφτίζονταν δέντρα κατάρτια της νιότης
Ανοιχτές πληγές που πάλλονται τα μάτια
Όταν σθεναρά αντιστέκονται
Στην εύθραυστη επέλαση του χρόνου.