Επιθυμίες φανερές, αφανέρωτες,
ανεκπλήρωτες, εκπληρωμένες.
Ο φόβος, η «λογική», το «παράλογο».
Το «ανήθικο», το «ηθικό»…
η ανηθικότητα της ηθικής.
Το «ψέμα», η «αλήθεια».
Κατάλοιπα «τοξικά», ανασφάλειες.
Υποτίμηση, υπερτίμηση…
Το σωστό στη λάθος στιγμή,
το λάθος στη σωστή στιγμή…
Ησυχία, ο «θάνατος» παραμονεύει.
Τρέχω, τρέχω, τρέχω, τρέχω να φτάσω.
Το μάταιο είναι ένα βήμα πιο μπροστά.
Δε σταματώ- τρέχω, τρέχω, τρέχω.
Τρέχει και η καθημερινότητα.
Μικρά, μεγάλα «θέλω κάνουν παρέλαση,
ένα δύο, ένα δύο, υπό τους ήχους
στρατιωτικού εμβατηρίου.
Βρέχει βροχή συναισθημάτων,
ανοίγει ο ουρανός ουράνιο τόξο.
0 χείμαρρος τα ξερνά όλα με ορμή στη θάλασσα,
το ποτάμι στεγνώνει.
Το τέλος της εποχής σηματοδοτεί
την αρχή της επόμενης.