Δεν υπακούει πάντα το ξημέρωμα
στης γης την προαιώνια εντολή
κατρακυλά απ’ το κρεβάτι του
όπως παιδί ανήλικο
και πέφτει ανάσκελα
σε όνειρο που ξεψυχά
βυζαίνει άσπρα σύννεφα
τον ξεπεσμό των άστρων καταπίνει.

Ώσπου η μάνα του σπεύδει και το ξυπνά.
Το Βόρειο σελαγίζοντας και πάλι ημισφαίριο