Το λάθος ξέρω πόσο το πόθησες
στερώντας τον καθρέφτη απ’ το κορμί σου
Ούννους, Λομβαρδούς και Βησιγότθους περιμένοντας
αντιστάθηκε στο κάτοπτρο
εξισώθηκες
της αμαρτίας ομοιώθηκες
δε σκέφτηκες πως κάποτε ήταν το νερό

τώρα
δε γίνονται καθημερινά αποδράσεις
κι από τα θρύψαλα αν μαγεύτηκε η ψυχή σου
εκείνο ίσως που της έμεινε
η υποψία ότι έχασε αμαχητί
σε διώκει.