Σγουρά μαλλιά έσταζαν
το μπλε της Μεσόγειος,
μες στα χέρια του
έπλαθε το φως κιονόκρανο,
κερί που λιώνει η ψυχή,
μεγαλωμένος με ηλιοστάλακτο ύδωρ
και Χριστόψωμο.
Μάζευε στα δίκτυα του
λαμπερά αστέρια
και πορφυρές παπαρούνες.

Τώρα ταξιδεύει μέσα στη θάλασσα
με ξένη βάρκα,
με ξένα κουπιά,
για μια ξένη Ιθάκη.
Ονειρεύεται ξένα όνειρα.
Αυτός.
Ο Ξένος.