Δεν είμαι υπέρ της κοινωνικότητας, αλλά υπέρ της αντρίκειας κουβέντας.
Δεν είμαι υπέρ της αγάπης, αλλά υπέρ της ηδονής.
Δεν είμαι υπέρ της καλοφαγίας, αλλά υπέρ του χορτασμού.
Δεν είμαι υπέρ του παιχνιδιού, αλλά υπέρ της δουλειάς.
Δεν είμαι υπέρ της ανάπαυλας, αλλά υπέρ της τεμπελιάς.
Δεν είμαι υπέρ των κοριτσιών, αλλά υπέρ των γυναικών.

(...) Οι μεγάλες ορέξεις μου άρεσαν πολύ. Μου φαινόταν ένα φυσικό προτέρημα
να μπορούν οι άνθρωποι να τρώνε πολύ και με απόλαυση, να επιθυμούν πολλά
για τον εαυτό τους, να μπορούν να πάρουν πολλά από τα πράγματα κλπ.
Στο άτομό μου δε μου άρεσε που είχα όρεξη μηδαμινή... που χόρταινα στη στιγμή...
(κι άφηνα ακαταβρόχθιστα εκλεκτά φαγητά κλπ. κλπ.)
Το ζητούμενο ήταν λοιπόν: Πώς ν’ αποκτήσω μεγάλες και σταθερές ορέξεις;