Χορεύουν τα μαλλιά σου

χαίτη της νιότης στο λαιμό

κι εγώ θρηνώ

που τέτοια ακόμα με μαγεύουν



Θα σου δωθώ

σαν άγιος στον σταυρό του



Δικά σου τα καρφιά

με την ελπίδα

να μην αδικήσεις σιωπηλή

αυτό το πένθιμο "ακόμα"

καθώς θεριεύει το χορτάρι

κι επίμονα όλους μας καλεί.