Ο Άγιος Γεώργιος κι ο Άγιος Κωνσταντίνος
αντάλλαξαν την αγιοσύνη τους σε ουδέτερη εποχή.
Έδωσε ο ένας την κορώνα, ο άλλος τ’ άλογό του
στο τέλος του χειμώνα.

Ο Κωνσταντίνος καβαλάρης και ο Γεώργιος βασιλιάς.
Σαστίσανε οι εκκλησιές, οι προσευχές, η μάνα μου.
Ο ένας μετράει πετράδια, ο άλλος τ’ αλόγου του μιλά
τα κρύα βράδια.

Πάνω ακριβώς που πέφτει η χάρη σου
και τ’ όνομά σου πορφυρό φωτίζει τον Φλεβάρη
και τ’ όνομά σου βιαστικό σκονίζει όλο το φως
αν δε συμφώνησαν οι Άγιοι το πώς
τότε απόμεινε για φταίχτης το φεγγάρι.