Ήμουν κι εγώ στην κρυφή σου στιγμή
Που όλα σαν πάντα
Κι απ’ την αρχή
Σμίγουν μαζί, σαν παιδιά
Το καλοκαίρι

Ήσουν κι εσύ μεσημέρι καυτό
Που με το σώμα
Γυμνό σα μωρό
Μου κρατούσες ζεστό τ’ όνειρο μου
Τ’ άσβηστο αστέρι

Μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αρνηθείς. Ξημερώνει...

Τώρα κι αν κλαίω, θαρρώ
Πως την αυγή
Όταν ο ήλιος θα βγει
Τίποτα πια στη ζωή, δε θ’ αρκεί
Δε θα μου φτάνει

Μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αρνηθείς. Ξημερώνει..