Ξημερώνει πάλι, ξύπνησα μα δε σ’ αγγίζω,
το κεφάλι μου γυρνάω στο πλάι.

Μη με καταλάβεις μην το νιώσεις
πως τα βήματά σου αθροίζω,
μυστικά υπολογίζω, συλλαβίζω,
ήσυχος να φύγεις.

Κλείνει η πόρτα πάλι , σ’ άκουσα και δεν ελπίζω,
δένομαι σφιχτά στο μαξιλάρι.

Μην το καταλάβεις μην το νιώσεις
πως τα βήματα σου αθροίζω,
μυστικά υπολογίζω, συλλαβίζω,
ήσυχη να μείνω.

Δυο κορμιά στα σκοτεινά ενώνονται βουβά,
της μοναξιάς μικρό αστέρι.
Καίγεται στο πρώτο φως, σ’ αγάπησα αλλιώς
μα τώρα είμαστε πιο ξένοι.

Κλείνει η πόρτα πάλι σ’ άκουσα και δεν ελπίζω,
δένομαι σφιχτά στο μαξιλάρι.

Ξημερώνει πάλι ξύπνησα μα δε σ’ αγγίζω,
το κεφάλι μου γυρνάω στο πλάι.