Οι δήμιοι
πάντα χυμούν στα νυχτολούλουδα

στον ψίθυρο του βάλτου
σέρνουν τα πουλιά

μηχανεύονται θορύβους κι ύπτιες λύσεις

πυροδοτούν τις μέρες μας

κι όλα αυτά
για μια νύχτα που φεύγει
για ένα κορμί
που κανείς δε λυπάται
το κομμένο του
χέρι.