Το ξέρω καλά ότι στο ίδιο ποτάμι δυο φορές
δεν μπήκε ποτέ κανείς, αλλά πίσω απ’ αυτά
τα βουνά ένα άλλο ποτάμι υπάρχει
που εγώ το διέσχισα ξανά και ξανά
ταξιδεύοντας μ’ ένα πανάρχαιο μονόξυλο.
Βρίσκομαι στ’ όνειρό μου και πηγαίνω
μ’ ένα πανάρχαιο μονόξυλο ενάντια
στη σκοτεινή ροή του χρόνου.
Μια μέρα θα ξαναδούμε ο ένας τον άλλον
μια μέρα θα ξαναβρώ τη μητέρα μου
ίδια όπως άλλοτε: με γκρίζα σχολική ποδιά
πιο λυπημένη και από νεκρό άστρο
καλοκαίρι του `59 στο Φάληρο
ίδια όπως άλλοτε: με γκρίζα σχολική ποδιά
πιο λυπημένη και από νεκρό άστρο
λίγο πριν σβήσει για πάντα ο λύχνος της.