Είναι εύκολο να επιστρέφεις
ν’ αναχωρείς
να επιστρέφεις
ν’ αναχωρείς και πάλι.
Είναι αργά ωστόσο να χειραφετηθείς
απ’ την ψευδαίσθηση της ομολογίας.

Θηρευτής ονείρων που δεν ήταν θεμιτό να ονειρευτώ.

Κάθε διάλογος
κάθε χειρονομία
καλύπτει απλώς τη σιωπηλή αποδοχή του τέλους.

«Όπως βλέπεις», είπες
καθώς άνοιγες την πόρτα
«το αίμα μιλάει τη δική του γλώσσα.
Ο καθένας ηθικολογεί με τον πόνο του.»

Σκέφτηκα: εάν όμως συμβεί κάτι…
Δεν συνέβη τίποτα.
Παρέμεινα εδώ.

Δεν υπάρχεις πια.
Είμαι νεκρή.
Θέλω να πεθάνω.