Ακούγοντας τον Ζιλμπέρτου Ζιλ παρέα με τον Τζον Στάμμερς


Τη στιγμή αυτή ίσως ονειρεύεσαι ένα εξοχικό στην Οία,
ένα αστραφτερό ντεφιλέ στη ,
τον επίδοξο εραστή σου ντυμένο στα λευκά
να πίνει αργά αργά ένα ποτήρι Sauvignon Blanc
προφέροντας με νόημα τ΄όνομά σου.

Εγώ,πληρώνοντας προφανώς παλιές αμαρτίες,
έζησα για χρόνια σε πάροδο της Αχαρνών,
είδα την Τόσκα να σωριάζεται νεκρή στο ετοιμόρροπο δάπεδο της Λυρικής,
έφαγα σούπα Knorr στο κρεβάτι
παρακολουθώντας στην οθόνη του υπολογιστή την Λολομπρίτζιντα
να ξελογιάζει τον φαλακρό Γιούλ Μπρύνερ/Σολομώντα μ΄έναν οργιαστικό χορό.

Μη μπορώντας,βλέπεις,να σε κάνω δική μου
(εγώ που τόσο σε πόθησα)
αρκέστηκα σε όσα εσύ,κρυφά αλλά μάταια,επιθυμούσες.

Εδώ δεν εκβάλλουν οι παραπόταμοι όλων των ονείρων;