Λίγο πριν το τέλος θέλεις να ξεχάσω
όμως να με πείσεις δεν μπορείς.
Έλεγα πως ζούσα μα ακροβατούσα
μες στο περιθώριο της ζωής.

Τώρα ένα κάτι μέσα απ’ τη στάχτη
μου ‘δωσε ελπίδα απ’ την αρχή,
βγήκα απ’ τα σκοτάδια κι όλα τα σημάδια
κλείστηκαν σε μια ενοχή.

Ζούσα για την αγάπη,
πόναγα για τους δυο,
τώρα στης γης την άκρη
φεύγω να λυτρωθώ.

Ζούσα μ’ αυταπάτες μέσα σ’ αντιθέσεις
το ‘βλεπα ασήμαντο κακό.
Πάλευα συνέχεια μα έμενα απ’ έξω
από της χαράς το μερτικό.

Τώρα ένα κάτι μέσα απ’ τη στάχτη
μου ‘δωσε ελπίδα απ’ την αρχή,
βγήκα απ’ τα σκοτάδια κι όλα τα σημάδια
κλείστηκαν σε μια ενοχή.

Ζούσα για την αγάπη,
πόναγα για τους δυο,
τώρα στης γης την άκρη
φεύγω να λυτρωθώ.