Ξέρω ότι είναι λάθος τα παλιά μας να ξυπνάω
και βαλσαμωμένες αναμνήσεις να κρατώ.
Είναι ο κόσμος ταπεινός μακριά σου, που να πάω
σου το λέω λες στον εαυτό μου και μιλάω.

Ψέμα μου κι αλήθεια
στην καρδιά μου κρύφτηκες,
μέσα μου υπάρχεις,
μέσα μου γεννήθηκες.

Κι απόψε πάλι
όπως πάντα αναστήθηκες.

Σαν το κεραυνό χτυπούν οι τύψεις την καρδιά μου
φταίω που ‘χεις φύγει και με λιώνει η ερημιά μου.
Ναυαγοί στο πέλαγο του πόνου τα όνειρα μου
σε φωνάζουν όλα όσα άφησες κοντά μου.

Ψέμα μου κι αλήθεια
στην καρδιά μου κρύφτηκες,
μέσα μου υπάρχεις,
μέσα μου γεννήθηκες.

Κι απόψε πάλι
όπως πάντα αναστήθηκες.