Δεν έχει δρόμους να ‘ρθεις μόνος, δεν γνωρίζεις
και προσπερνάς ένα σινιάλο μου στο χάρτη,
έχεις χαθεί σ’ αυτό που χρόνια δεν ορίζεις
στου τσακισμένου καραβιού σου το κατάρτι δεν γνωρίζεις.

Ένα Σεπτέμβρη
μου ‘χες πει ότι θα πιούμε,
θέλεις να ‘ρθεις μα δεν μπορείς,
είσαι παλίρροια κι άμπωτη μαζί.

Θα βρω το δρόμο σε μια θάλασσα μπουνάτσα
κι ένα κοκτέιλ με τρία μπλε θα ζωγραφίσω,
απόψε θα σαλπάρουμε παρέα λαθρεπιβάτες
στ’ όνειρο μοιραία χαλίκια δεν πετάμε κι ας χαθούμε.

Ένα Σεπτέμβρη
μου ‘χες πει ότι θα πιούμε,
θέλεις να ‘ρθεις μα δεν μπορείς,
είσαι παλίρροια κι άμπωτη μαζί.