Να το καράβι έφτασε,
εϊ καπετάνιο γεια χαρά,
που είναι ο ναύτης π' αγαπώ
γιατί δε βγαίνει στην στεριά.

Μην περιμένεις δεν θα βγει
μια νύχτα στο Καβομαλιά,
ήταν γραφτό του να πνίγει.

Θάλασσα πικροθάλασσα
ποια είναι τα καλά σου,
μου ‘πνιξες την αγάπη μου
στ' αχόρταγα νερά σου.

Κάνε κοπέλα μου υπομονή,
δεν τον ε' φέρνεις με το κλάμα στην ζωή.

Βαρύ μαντάτο μου ‘φερες
ματώνει η καρδιά μου,
κι ένα σκοτάδι απέραντο
απλώνεται μπροστά μου.

Κάνε κοπέλα μου υπομονή,
δεν τον ε' φέρνεις με το κλάμα στην ζωή.

Θα χει το φάρο για κερί
μες το υγρό του μνήμα,
και μοιρολόγι θλιβερό
τ’ αγριεμένο κύμα.

Κάνε κοπέλα μου υπομονή,
δεν τον ε' φέρνεις με το κλάμα στην ζωή.