Στέκονται έρημα στην άκρη κάποιου δρόμου
έχουν ξερόχορτα τριγύρω απ' τα χαλάσματα
μοιάζουν με πύλες ανοιχτές σε κόσμο τρόμου
και κάποιοι είπαν πως εκεί έχουν δει φαντάσματα.

Τρίζουν οι πόρτες, τα παράθυρα ανοιχτά
είναι βαρύς ο αέρας τους... βαρύς... σε πνίγει.
Κάποιοι είπαν πως ακούσαν ουρλιαχτά
κάτι περίεργες φωνές που φέρνουν ρίγη.

Στα στοιχειωμένα σώματα κανείς δε πλησιάζει
μόνο περίεργα παιδιά να δούνε ποιο τρομάζει
στα στοιχειωμένα σώματα μόνο σκοτάδι μένει
στα στοιχειωμένα σώματα οι ζωντανοί είναι ξένοι.

Κανείς δεν ξέρει ποια ιστορία κουβαλάνε
φήμες ακούγονται πως κάποτε είχαν χρώματα
είχαν φωνή... είχανε φως... αυτά όλα πάνε
τώρα πηχτό σκοτάδι μέσα σ' άδεια σώματα.

Κανείς δεν ξέρει ποια ιστορία κουβαλάνε
φήμες ακούγονται πως κάποτε αγαπήθηκαν
τώρα δεν κλαίνε, δεν γελούν, ούτε πονάνε
και την ζωή μα και τον θάνατο αρνήθηκαν.

Στα στοιχειωμένα σώματα κανείς δε πλησιάζει
μόνο περίεργα παιδιά να δούνε ποιο τρομάζει
στα στοιχειωμένα σώματα μόνο σκοτάδι μένει
στα στοιχειωμένα σώματα οι ζωντανοί είναι ξένοι.