Τη φίλαγα γλυκά στο στόμα
κι άλλαζε χρώμα ο ουρανός,
την κοίταζα μέσα στα μάτια
και με χτυπούσε κεραυνός.

Δεν ήταν μάτια να μπορείς
κατάματα για να τα δεις,
ήταν δυο πύρινα σπαθιά
που μου καρφώναν την καρδιά.

Την έπαιρνα στην αγκαλιά μου
κι άλλαζε χρώματα η αυγή
την κοίταζα μέσα στα μάτια
και μ’ άνοιγε βαθιά πληγή.

Δεν ήταν μάτια να μπορείς
κατάματα για να τα δεις,
ήταν δυο πύρινα σπαθιά
που μου καρφώναν την καρδιά.